Περίληψη
Το παρόν άρθρο στοχεύει να παρακολουθήσει από σημειογραφική άποψη την εξέλιξη του κολοφωνικού ειρμού Τήν σήν εἰρήνην του Πέτρου Μπερεκέτη (περ. 1650-περ. 1725). Ίσως ο πιο γνωστός ειρμός στο ελληνόφωνο Καλοφωνικόν Ειρμολόγιον. Ο καλοφωνικός ειρμός Τήν σήν εἰρήνην, ήταν το επίκεντρο πολλών ερμηνευτών μεταξύ του 18ου και του 19ου αιώνα που ήθελαν να εξηγήσουν την αρχική σημειογραφία του. Οι: Ιωάννης Χρυσαυγής (τελη 17ου- αρχές 18ου αι.), Αναστάσιος Βάιας (β' μισό 18ου αιώνα), Γεώργιος Ogurlu (τέλη 18ου αι. - 1866), Γρηγόριος Πρωτοψάλτης (1777-1822) και Χουρμούζιος -1840, είναι μόνο λίγοι από εκείνους που μετέγραψαν αναλυτικά το μέλος του αναφερόμενου ειρμού. Σημαντική συνεισφορά είχαν επίσης οι ερμηνευτές και μεταφραστές της ρουμανικής γλώσσας Μακάριος ιερομόναχος (1763-1836), Βησσαρίων Πρωτοψάλτης (1794-1844) και Anton Pann (1797-1854). Η συγκριτική μελέτη των σημειογραφικών παραλλαγών αποκαλύπτει την τάση των μουσικών να σημειώνουν όσο το δυνατόν ακριβέστερα τα στολίδια που προέρχονται από την προφορική μουσική παράδοση, με αποτέλεσμα να υπάρχουν σημαντικές διαφορές μεταξύ των διαφόρων μεταγραφών. Ενώ οι «χρυσάνθειες» εξηγήσεις του ειρμού είναι πολύ διαδεδομένες στον ελληνόφωνο χώρο, αυτές στη μεταβατική σημειογραφία βρίσκονται σπάνια σε χειρόγραφα και, στις περισσότερες περιπτώσεις, μοναδικές. Οι μεταγραφές γηγενών μουσικών στη νέα σημειογραφία παρέχουν πληροφορίες για τους μηχανισμούς της διαδικασίας γλωσσικής προσαρμογής και τις επιπτώσεις της αλλαγής στο μελωδικό σχέδιο.
No comments:
Post a Comment