Στην παρούσα διατριβή εξετάζουμε τη χρήση της μουσικής στο ποιμαντικό έργο της Εκκλησίας. Η μουσική στους αρχαίους λαούς έχει παιδαγωγικό, ψυχαγωγικό και θεραπευτικό χαρακτήρα. Καθ’ όλη την πορεία της Εκκλησίας πολλοί ποιμένες μεριμνούν για τη διαφύλαξη και μεταλαμπάδευση της εκκλησιαστικής μουσικής στις επόμενες γενεές, ιδρύοντας σχολές, στις οποίες διδάσκεται η εκκλησιαστική μουσική. Παράλληλα οι μονές αναδεικνύονται θεματοφύλακες της εκκλησιαστικής υμνωδίας. Η γυναίκα στην ιουδαϊκή λατρεία ψάλλει εντός και εκτός του ναού, όχι όμως στη συναγωγή. Στη χριστιανική λατρεία η γυναίκα ψάλλει μαζί με όλο το εκκλησίασμα. Δεν επεκράτησε να ψάλλει η γυναίκα για λόγους ηθικούς και κυρίως πρακτικούς, αφού η έκταση της γυναικείας φωνής είναι διαφορετική από την ανδρική. Η συμμετοχή των γυναικών στην κοινή ψαλμωδία κρίνεται επιβεβλημένη. Μπορούν επίσης να δημιουργηθούν μικτοί χοροί και χορωδίες. Ο ποιμένας στην ενορία πρέπει να θέσει ως στόχο τη συμμετοχή του λαού στην ψαλμωδία, αφού η κοινή ψαλμωδία καλλιεργεί το πνεύμα της αγάπης μεταξύ ποιμένα και ποιμνίου. Η μουσική έχει παιδαγωγικές και θεραπευτικές ιδιότητες, τις οποίες πρέπει να εκμεταλλευθούν οι ποιμένες. Η εκκλησιαστική μουσική είναι ένα χρήσιμο εργαλείο στα χέρια του ποιμένα και δεν αποτελεί το σκοπό της εν τω κόσμω ζωής του χριστιανού. Η ψαλμωδία στόχο έχει να υπομνηματίσει και τονίσει το νόημα του ποιητικού κειμένου. Η ανάγνωση έχει πιο πολύ κόπο παρά η ψαλμωδία. Η εκκλησιαστική μουσική είναι υπόθεση όχι μόνο των ιεροψαλτών αλλά κυρίως και των ποιμένων, οι οποίοι πρέπει με διάφορους τρόπους να την διαφυλάσσουν και μεταλαμπαδεύουν στις επόμενες γενεές. Η εκκλησιαστική μουσική είναι ένα αντίβαρο και μια άλλη πρόταση προς την κοσμική μουσική. Η Εκκλησία με ποικίλους κανονισμούς και συνοδικές αποφάσεις ρυθμίζει τα θέματα που αφορούν τη ψαλμωδία και την προφυλάσσουν από στοιχεία ξενοφανή και ξενόφερτα. Η μουσική είναι γιά τον άνθρωπο ένας τρόπος εξωτερίκευσης των συναισθημάτων και πηγή άντλησης των χαρισμάτων του Αγίου Πνεύματος. Παράλληλα η ψαλμωδία επηρεάζει το συναισθηματικό κόσμο του πιστού. Η εκκλησιαστική μουσική δημιουργεί τις προϋποθέσεις στον πιστό για την απόκτηση των διαφόρων ευαγγελικών αρετών. Ο ποιμένας, όπως και ο ιεροψάλτης, πρέπει να αναπτύσσει τα ατομικά του χαρίσματα, μεταξύ αυτών και το χάρισμα της φωνής, με τα οποία τον προίκησε ο Θεός. Η εκκλησιαστική μουσική πρέπει να χρησιμοποιηθεί από τους ποιμένες και στο έργο της ιεραποστολής, αφού γίνει ένας έντεχνος συγκερασμός της ψαλτικής τέχνης με τα τοπικά μουσικά ιδιώματα.
No comments:
Post a Comment