Ο Στόχος της διδακτορικής αυτής διατριβής είναι η μελέτη και εξερεύνηση της έναρξης και καθιέρωσης της Γραπτής Αραβόφωνης Βυζαντινής Μουσικής στο Πατριαρχείο Αντιοχείας, η σχέση της με την Ελληνική Βυζαντινή Μουσική και Παρασημαντική και η επίδραση της Θύραθεν Μουσικής σ’αυτή, βάσει των έργων του Πρωτοψάλτου του Πατριαρχείου Αντιοχείας Δημητρίου Αλ Μουρ. Η συγγραφή της εργασίας ακολούθησε μία ιστορικομουσικολογική μεθοδολογία. Για τον λόγο αυτό, συγκεντρώθηκε σχετικά με το θέμα, πλούσιο υλικό το οποίο καταγράφηκε και αναλύθηκε μουσικολογικά κατά την παρούσα διάρθρωση του θέματος. Αρχικά προτάσσεται μία εισαγωγή, η οποία ασχολείται με δύο θέματα: Πρώτον την ιστορική προσέγγιση του χώρου, τη σταδιακή εκτόπιση της Ελληνικής Γλώσσας από την Αραβική και την τελική καθιέρωση της στην Ορθόδοξη Λατρεία του Πατριαρχείου Αντιοχείας, μέσω του Δημητρίου Αλ Μούρ. Δεύτερον, το περιβάλλον μέσα στο οποίο έζησε και έδρασε ο Δημήτριος Αλ Μούρ, και του οποίου τις προκλήσεις αντιμετώπισε. Το πρώτο μέρος ασχολείται με τη ζωή του Μούρ (μαθητής, δάσκαλος, οικογενειάρχης, συνθέτης, μελοποιός, ποιητής, εκδότης, ψάλτης). Το δεύτερο μέρος ασχολείται με την εργογραφία του, και αποτελείται απο τρία κεφάλαια : Πρώτον, τα βιβλία του Μούρ. Δεύτερον, Τα ανέκδοτα χειρόγραφα που τον αφορούν. Τρίτον, οι δημοσιεύσεις, τα τραγούδια, οι ύμνοι και οι ηχογραφήσεις, εκδοθείσες και μη Το τρίτο μέρος επικεντρώνεται στη μορφολογία και την μουσικολογική ανάλυση των εκκλησιαστικών έργων του και αποτελείται από πέντε κεφάλαια. Πρώτον, τα μεταφρασμένα του έργα. Δεύτερον, τα πρωτότυπα μελοποιημένα έργα. Τρίτον, η χρήση των αραβικών μακαμίων. Τέταρτον, η αναλυτική μελέτη της σημειογραφίας του. Και τέλος, η σύγκριση του με τους σύγχρονούς του μελουργούς και η αποτίμηση τής προσωπικότητας του στο χώρο της Εκκλησιαστικής Μουσικής. Συμπερασματικά μπορούμε να πούμε ότι ο Μουρ θεωρείται ο μουσικός ιδρυτής, ο οποίος εγκαινίασε την γραπτή Αραβόφωνη Βυζαντινή Μουσική και υπήρξε ο συνδετικός κρίκος μεταξύ Βυζαντινής Μουσικής και Αραβικής Γλώσσας. Εμβολίασε τον Αραβικό Πολιτισμό με τη Βυζαντινή Παράδοση, διατηρώντας αφενός την αρχική Βυζαντινή Παράδοση της Ορθόδοξου Μητέρας Εκκλησίας και δίδοντας αφετέρου στο Πατριαρχείο Αντιοχείας την άνεση να επιβιώσει, δεδομένων των εθνικών εξελίξεων και απαιτήσεων εκείνης της εποχής. Ο Μουρ ασχολήθηκε αποκλειστικά με την μετάφραση, τον καλλωπισμό, την σύντμηση, την ποίηση, την διόρθωση λειτουργικών κειμένων, την μελοποίηση, την εγγραφή δίσκων, την έκδοση βιβλίων και την διδασκαλία της Τέχνης. Εγνώριζε καλά τις λεπτομέρειες της Αραβικής Ανατολικής Μουσικής, γι’αυτό και εμπλούτισε το συνθετικό έργο του με συνθέσεις και θέσεις αραβικής προέλευσης και μακάμια. Το γεγονός αυτό αποτελεί την προσωπική του σκέψη και προσφορά στην Βυζαντινή Μουσική. Το ογκώδες έργο του, που το εξέδωσε σε 8 τόμους στην δύσκολη εποχή του, είναι η μεγαλύτερη συμβολή του στο Πατριαρχείο Αντιοχείας, και είναι η γέφυρα που συνέδεσε την σημερινή γενεά των ψαλτών του Πατριαρχείου Αντιοχείας με την Βυζαντινή Παράδοση της Ψαλτικής Τέχνης
No comments:
Post a Comment