Το άρθρο αυτό εντάσσεται σε έρευνα περί των σχέσεων των Ελλήνων με την Δύση και την μουσική της, κατά τον 15ο και 16ο αιώνα, και επικεντρώνεται σε τρία μοτέτα που έγραψε ο γαλλοφλαμανδός συνθέτης Guillaume Du Fay. Τα δύο από αυτά, το Vasilissa ergo gaude (1420) και το Apostolo glorioso (1424), γράφτηκαν όσο ο συνθέτης ήταν στην υπηρεσία της ιταλικής αριστοκρατικής οικογένειας των Malatesta, μέλη της οποίας είχαν στενή σχέση με την Πελοπόννησο, την εποχή που η φθίνουσα αυτοκρατορία είχε δημιουργήσει στην περιοχή ένα νέο κέντρο της. Το τρίτο μοτέτο, το O tres piteulx, γνωστό και ως Lamentatio sanctae matris ecclesiae Constantinopolitanae (1454 ή 1455), είναι ένας θρήνος για την Άλωση της Κωνσταντινούπολης, όπου ο Du Fay εκφράζει την οδύνη του και τον συγκλονισμό του για την αδιαφορία που έδειξαν οι άρχοντες της Ευρώπης (και οι δικοί του πάτρωνες) απέναντι σε αυτό το συνταρακτικό γεγονός. Στο τέλος του άρθρου εκτίθενται κάποιες ενδιαφέρουσες συμπτώσεις σχετικά με τον θρήνο του Du Fay και τον θρήνο Ο Θεός ήλθοσαν έθνη, που συνέθεσε για την Πτώση ο Μανουήλ Δούκας Χρυσάφης. Στην εισαγωγή του άρθρου, επίσης, επιχειρείται να κατανοηθούν οι λόγοι που έχουν καθυστερήσει την έρευνα των σχέσεων των Ελλήνων με την δυτική μουσική.
No comments:
Post a Comment